Het Franse platteland biedt rust en ruimte. Allemaal leuk en aardig, maar is het er niet doodsaai? Gelukkig niet. Zo brengt bijvoorbeeld CinéVillages films naar het platteland. Daarvoor wordt de feestzaal omgebouwd tot filmzaal. Op plastic stoelen kun je kijken naar recente films op een groot scherm. De programmering is divers, van kinderfilms en publiekstrekkers tot arthouse films.
Wij gingen naar ‘Moi, Capitaine’ (Io Capitano) in Chissey-en-Morvan. Deze film uit 2023 vertelt het verhaal van twee jonge vrienden uit Senegal op weg naar een beter leven in Europa. Een aangrijpende film gebaseerd op ware ervaringen. De film is in het Frans gesproken en het Wolof. Gelukkig werd niet alleen het Wolof maar ook het Senegalese Frans ondertiteld. Dat maakte het voor ons net iets makkelijker om te volgen.
Bij binnenkomst worden we hartelijk ontvangen door de vrijwilligers. De bar is geopend en de popcorn en muffins staan klaar. Om de kas te spekken zou een pauze tijdens de film misschien een idee zijn. Maar die is er niet, wat voor de filmervaring fijner is. Op deze wat regenachtige zondagmiddag zitten we met zo’n vijftien mensen in de zaal. Niet de kaskraker waar de vereniging op binnenloopt. Maar deze filmvertoningen in Chissey-en-Morvan zijn pas dit jaar herstart na een lange periode van afwezigheid.
Mondovino
Twintig jaar terug zagen we in dezelfde feestzaal ‘Mondovino’, een documentaire over de globalisering van de wijnindustrie. Ik noem het bewust wijnindustrie want het was een weinig positief toekomstbeeld voor ambachtelijke Franse wijnmakers. Twee jonge wijnmakers zaten achterin de zaal met hun wijn. Na afloop konden we proeven en kopen. Dat deden we; we wilden ze een hart onder de riem steken na de confronterende documentaire. En we zijn er jaren wijn blijven kopen, het bleken topwijnen.
Ons filmbezoek smaakte ook naar meer. We gaan de agenda in de gaten houden. De programmering loopt van oktober tot eind juni. CinéVillages is een sympathiek initiatief dat het Franse platteland ‘kruidt’ met wereldse smaken.
