De afgelopen 10 jaar is flink geïnvesteerd in fietsroutes in de Bourgogne. Zo is er de ‘Voie verte’ over voormalig treinspoor, de “Voie bleue’ langs de rivieren Saône en Loire en de “Grande Traversée du Morvan’ die mountainbikers dwars door de Morvan leidt. De verschillende routes worden ook steeds beter met elkaar verbonden waardoor er een echt netwerk van fietsroutes ontstaat.
In 2014 is begonnen met de verbinding tussen de Grande Traversée du Morvan en de Voie verte: via Autun, Sully en Epinac naar Nolay waar de fietsroute door de wijngaarden begint. De verbindingsroute is gedeeltelijk klaar, dat wil zeggen aangelegd over het treinspoor en geasfalteerd. Tussen Epinac en Saisy volgt de route het voormalige treinspoor maar rijd je over een onverharde ondergrond met veel steenslag. Deze route is dus alleen geschikt voor mountainbikes.
Om dit nieuwe traject eens te proberen stappen we op een zonnige middag in Sully op de fiets met als eindbestemming Nolay. Het eerste stuk gaat heel soepeltjes, het nieuwe asfalt lijkt een gestreken biljartlaken en ook het hoogteverschil is verwaarloosbaar. Aangemoedigd door enkele koeien komen we snel aan in Epinac. Hier wordt de route veel gebruikt door wandelaars. Al fietsend word je herinnerd aan het oude Epinac dat in de vorige eeuw gedomineerd werd door 80 mijnen. In deze mijnen werden bitumen en steenkool gewonnen. Nu is daar weinig van over. Alleen een enkel karkas van een oude fabriek, een vergeten schoorsteen en het station met de naam ‘Epinac les Mines’ verwijzen nog naar dit mijnbouwverleden.
Na Epinac loopt de route door maar de verharding houdt op. De bielzen van het treinspoor zijn verwijderd maar de basaltstenen liggen er nog wat niet echt comfortabel fietst. Al hobbelend en stuiterend gaan we verder. Het lijkt wel een groene tunnel, het treinspoor is bijna volledig omsloten door dichte begroeiing. Het heeft die ochtend sinds lange tijd geregend en we komen een paar slakkenzoekers tegen. Met emmers en plastic zakken scharrelen zij een maaltje ‘escargots de Bourgogne’ bij elkaar. Andere fietsers ontmoeten we niet op dit stuk.
Bij Saisy houdt het ‘treinspoor’ op en worden we over kleine weggetjes naar Nolay geleid. We hadden een vlak parcours beloofd voor deze fietstocht. Die belofte maken we niet waar: we moeten flink klimmen naar Epertully. Maar wat een uitzicht! Het is een prachtige route, via kleine asfaltweggetjes en landwegen bereiken we ten slotte weer het treinspoor. Dit laatste stuk naar Nolay is weer zo glad als een wielerbaan. Over drie boogbruggen bereiken we in glijvaart Nolay. Op het plein rusten we uit en genieten van een verkoelend drankje. Het was een prachtige tocht. O ja, we moeten nog terug.
