Er lijkt wel een anti-Morvan campagne gestart. Zo las ik laatst een blog van een teleurgestelde fietser die de klimmetjes te veel vond en het aantal cafés onderweg te weinig. Een interview met een schrijver die in de Morvan een boek had geschreven omdat “daar helemaal niets te beleven valt”. Een huizenzoeker die de Morvan vond tegenvallen en toch maar uitweek naar de Haute-Savoie. En tot slot een klaagzang op het aantal Nederlanders in de Morvan. Tja. Het is allemaal waar.
De Morvan is een regio die natuur en rust in overvloed heeft. Een gevarieerd landschap van uitgestrekte bossen, heldere riviertjes, glooiende heuvels en zelfs een paar pieken die we bergen noemen. Een omgeving waar je een dag kunt wandelen zonder iemand tegen te komen. Waar je dus goed voorbereid op pad moet met eigen ‘casse-croûte’ en draagbare minibar. Met fietsroutes die je soepel de heuvels over voeren en langs leuke picknickplaatsen of geopende auberges leiden. Een omgeving die de laatste jaren door steeds meer mensen is ontdekt. Door Engelsen, Nederlanders en Belgen die het roer hebben omgegooid. Of Fransen die de stad achter zich laten en kiezen voor het platteland. Waar de huizenprijzen dus flink zijn gestegen en de meeste bouwvallen opgeknapt tot fijn vakantiehuis. Toen wij ons 15 jaar geleden installeerden in de Morvan lazen we in onze reisgids dat de streek nog ontdekt moest worden door de toeristen. Tegenwoordig ís de Morvan ontdekt.
Er is ook flink geïnvesteerd in allerlei toeristische voorzieningen: wandel- en fietsroutes, uitzichtspunten, musea, bezoekerscentra bij historisch erfgoed, informatieborden enzovoorts. Nederlanders hebben gesloten campings, hotels en restaurants nieuw leven ingeblazen en organiseren kunstroutes, muziekavonden en rommelmarkten. Kortom, van ‘niets’ naar ‘iets te beleven’ in de Morvan. Toch blijft het een streek waar je ’s nachts de Melkweg kunt zien. Waar je overdag een waterspreeuw of een vuursalamander aantreft. Waar je auto of fiets niet op slot hoeft en files een onbekend begrip zijn. Waar Charolais runderen je enige aanspraak vormen op een wandeling. Daarom houden wij van de Morvan. Als dit je niet aanspreekt: Ga niet naar de Morvan! Zo houden we de streek voor onszelf: voor liefhebbers van rust en ruimte, van schone meren en verlaten strandjes, van de eenvoudige boerenkeuken en geitenkaasjes, van dorpsfeesten met bal en kegelconcours, van zelf gevangen forel of eigenhandig geplukte cantharellen. En als dit je wel aanspreekt: kom ons opzoeken en ervaar de Morvan zelf.
