Dit jaar zijn veel evenementen helaas afgelast vanwege corona. Het is dus extra leuk als er iets wél doorgaat. Zoals de Biennale Art Autun, een expositie met hedendaagse kunst in en rond het Rolin museum. Het credo dit jaar is Rien ne se perd, rien ne se crée, tout se transforme ofwel Niets gaat verloren, niets wordt gecreëerd, alles wordt getransformeerd. Dat geldt zeker voor de locatie: de meeste werken worden geëxposeerd in het panopticon, de oude koepelgevangenis naast het Palais de Justice. In deze gevangenis uit 1855 werden veel politieke gevangenen vastgezet die zich verzetten tegen het regime. De gevangenis werd al snel afgedankt omdat de capaciteit te klein was. In de vorige eeuw deden de cellen dienst als opslagruimte. Tot in 1975 de koepelgevangenis de status van historisch monument kreeg. Het plan is om de gevangenis te verbouwen als uitbreiding van het Rolin museum. Kortom, het panopticon heeft in zijn bestaan al diverse transformaties doorgemaakt.
Biennale Art Autun 2020
De kunstenaars voor de Biennale zijn geselecteerd door het Belgische schildersduo Reniere & Depla. Ze maakten naar eigen zeggen een eigenzinnige keuze: ‘We willen laten zien wat ons op raadselachtige wijze ontroerde, verwonderde en bijbleef.’ Wij zijn geen kunstkenners en kunnen alleen afgaan op onze persoonlijke voorkeuren. Het ene werk spreekt ons wat meer aan dan het andere. Ontroering voelen we met mate, enige verwondering beleven we zeker en zelfs wat afkeer. Maar wat ons vooral bijblijft is de prachtige enscenering in het panopticon! De koepelgevangenis vormt een bevreemdend decor en de belichting maakt het extra bijzonder. Wel is het fijn dat we de cellen in en uit kunnen stappen, het moet voor de gevangenen een minder aangename ervaring zijn geweest. We bezoeken de Biennale tijdens een snikhete dag. In de koepelgevangenis is het goed uit te houden dus een kijkje nemen is ook bij een aanhoudende hittegolf een aanrader. Na ons bezoek maken we nog een ‘rondje om de kerk’ in Autun.
Tout se transforme
In de rue des Bancs zien we een nieuw winkeltje dat sieraden verkoopt. We worden verwelkomd door een ouder echtpaar dat vertelt dat zij de sieraden namens hun zoon verkopen. Hij is kunstenaar en geeft oud bestek een nieuw leven. De vorken en lepels worden door hem verzilverd en omgevormd tot sieraden en kleine decoratieve voorwerpen. Het ziet er een beetje uit alsof de vorken zelf ook gesmolten zijn op deze hete dag; de tanden van de vorken hangen naar beneden zoals een bloem de blaadjes laat hangen. Het winkeltje past goed bij het thema van de Biennale: rien ne se perd, tout se transforme. Van afgedankt bestek tot kunstvoorwerp of sieraad blijkt een kleine stap. Of je het mooi of lelijk vindt, blijft een kwestie van smaak.