Burenhulp

“Beter een goede buur dan een verre vriend,” geldt ook in Frankrijk. Wij wonen tussen een aantal oudere Fransozen en Françaises. En de oudjes hebben af en toe een helpende hand nodig om de gasfles te verwisselen of om het haardhout te stapelen. Bij deze burenhulp speelt de Portugese José als informele buurtconciërge een centrale rol. Hij is sleutelbeheerder van verschillende huizen en houdt een oogje in het zeil. Hij maait het gras en verzorgt de tuin. Hij helpt gevallen oudjes weer overeind of rijdt ze naar de dokter. Onze dementerende buurman Louis wilde ’s nachts wel eens gaan dwalen door Mortaise. Nu wordt hij ’s avonds ingestopt door José die ook de deur afsluit zodat Louis niet meer ‘ontsnapt’. Dankzij hem wordt de stap naar een verzorgingshuis uitgesteld. Kortom, een goede buur.

Maar niet alle oudjes zijn even dankbaar. Met de jaren groeien de gebreken maar ook de achterdocht en argwaan. Zo werd José vorig jaar door twee politieagenten van bed gelicht. De politie had een melding gehad van diefstal. Een oudere, klaarblijkelijk verwarde, buurvrouw had de politie ingeschakeld vanwege haar verdwenen trouwfoto’s. En ze wees José aan als de schuldige. Hij had immers de sleutel van haar huis. Wij hebben er smakelijk om gelachen en José gevraagd wat deze trouwfoto’s op de zwarte markt hadden opgebracht. José kon er niet om lachen. “Ik laat me toch niet voor dief uitmaken!” De agenten namen de aanklacht niet serieus en verdwenen na enkele vragen weer naar Autun. José gaf verontwaardigd de sleutel terug en de zaak was gesloten.

Ook wij doen wel eens een beroep op José. In 2014 hadden we een broedse kip die niet meer van haar eieren af wilde. Dus toen José klaagde over zijn luidruchtige haan, (“La casserole pour lui!”) werden we het snel eens. Wij zouden de haan een paar dagen lenen om de kip te bevruchten. Met als resultaat jonge kuikentjes dus een blije kip. En uitstel van de koekenpan dus een blije haan. Het klonk als dubbel voordeel. De eerste dag was de haan wat timide en liet hij slechts een schor kukeltje horen. Maar daarna voelde hij zich onoverwinnelijk en kraaide ’s morgens uit volle borst de Marseillaise. Niet zo handig beseften wij toen onze gasten héél vroeg aan het ontbijt verschenen. Helaas toonde de haan geen enkele interesse voor onze hennen. De dames drentelden om de stoere haan heen maar hij negeerde ze volledig. Niet zo handig besefte hij toen hij de koekenpan zag.

Het experiment met de leen-haan was dus niet geslaagd. Maar verder zijn we heel blij met onze buurtconciërge dus onze sleutel heeft hij nog. Wél stoppen we tegenwoordig bij afwezigheid onze trouwfoto’s voor alle zekerheid toch maar in de kluis.

Vorige artikelBoomklimmen in Givry
Volgende artikelFietsvakantie in de Bourgogne