Een idylle van kleurrijke bloemen, geurende kruiden, bloeiende struiken en fruitbomen overladen met appels, peren, kersen en pruimen. Zo zien wij onze tuin als we wegdromen. Met de ogen open zien we een woestenij van hopen grond, bergen steen en doorgeschoten woekerplanten. Er is dus nog wel wat werk te verzetten. We willen een ecologische tuin op basis van permacultuur: teelt die de bodem niet uitput maar vitaal houdt.
Ben je op zoek naar een goede hovenier-tuinman. Zoek niet verder en kijk op Morvan-Hovenier
Boekweit
We permitteren ons enige concessies. Volgens de permacultuur hardliners mag je de grond niet bewerken met apparaten maar moet de bodem zelf het evenwicht vinden. We besluiten om toch een handje te helpen en kopen een frees om de toplaag los te maken. Al doende schonen we ook het terrein op. Zo komen we meters kippengaas tegen, genoeg scherven om een glasbak te vullen, antiek gereedschap, afgedankte tegels en, als klap op de vuurpijl, een ingegraven brommer. Na twee dagen frezen hebben we het terrein een beetje op orde. We harken de grond aan, trekken voren en planten boekweit. Het idee is dat de wortels van de boekweit de grond goed luchtig maken en dat het organisch afval van deze plant, die niet tegen vorst kan, de bodem voedt.
Pluktuin
Ook maken we een beginnetje met de pluktuin. We hebben al twee soorten frambozen en aardbeienplanten. Verder zaaien we wortelen, paksoi, zomerpostelein en pronkbonen. Geen idee of het opkomt, we zijn rijkelijk laat met zaaien. Het weer wil ook niet meewerken. Het is warm en droog en alle onweersbuien weten Lucenay l‘Evêque weer vakkundig te omzeilen. Bij gebrek aan regen sproeien we. Gelukkig hebben we een diepe put en kunnen we even voort met het grondwater. Het helpt! We zien de keurige rijtjes boekweit opkomen. Nog een lange weg te gaan voordat we kunnen oogsten maar het begin is er.
Wilgentakken vlechten
Een apart projectje is de kruidentuin. Om te voorkomen dat de kruiden overwoekerd raken of per ongeluk omver gemaaid worden, willen we ze iets hoger planten. We experimenteren met gevlochten wilgentakken als afrastering. Het ziet er in ieder geval erg leuk uit en natuurlijk genoeg om in onze ecologische tuin te passen. Deze kruidentuin vullen we met grond uit de compostbak. We hebben jarenlang ons groenafval in deze bak gedaan. Dit groenafval is inmiddels omgezet in donkere compost. De stickers van appels en bananen blijken trouwens niet composteerbaar, we vissen ze eruit en nemen ons voor om die voortaan bij het restafval te gooien. Zolang het duurt natuurlijk want in ons rooskleurige toekomstbeeld hebben we natuurlijk ons eigen fruit zonder bestrijdingsmiddelen en stickertjes.
Voedselbank voor de bij
Op Wikipedia lees ik dat boekweit bekend stond als ‘jammerkoren’ omdat de oogst vaak tegenviel. De hele oogst kan door een forse nachtvorst verloren gaan. Dit jaar is het jaar van de weersextremen maar nachtvorst verwachten we nog niet de komende weken. Nog een maand of twee à drie moeten we onze boekweit vertroetelen en dan is het boekweit oogstbaar. Verder dan boekweitpannekoeken gaat onze inspiratie niet. Dus of we er veel mee gaan doen is nog maar de vraag. Het is in ieder geval een goed bijengewas dus we hebben een mooie voedselbank voor de bij gecreëerd.
We hopen op een strenge winter zodat de boekweitkorrels doodvriezen. Als dat niet zo is, dan kijken we nog een jaartje tegen dit gewas aan. Het is gelukkig een mooi plantje. En om door de bergen boekweit heen te komen, kunnen we altijd nog ons eigen pannenkoekenhuis beginnen. Met zelf geslingerde honing! Permacultuur in de Morvan, fase 1.
