Vorig jaar hebben we gekanood op de Cure. Rustig peddelden we naar Vézelay. Een mooi tochtje maar vooral bij de stroomversnellingen ging ons bloed sneller stromen: daar willen we meer van! Daarom gaan we raften. Het parcours loopt van het stuwmeer van Chaumeçon naar Le Chalaux over de gelijknamige rivier. Onze verwachtingen zijn gemengd. Wordt het spectaculair of rustig? Een paar jaar geleden vond het Europees kampioenschap wildwatervaren plaats op de Chalaux. Was toen de stuw wat verder opengezet? En als dat niet zo was, kunnen wij dit als beginners aan?
De uitrusting doet een pittige tocht vermoeden. We hijsen ons in wetsuit, helm en zwemvest en krijgen onze peddel aangereikt. Dan begint de instructie: hoe moeten we zitten in de boot, hoe moeten we sturen en vooral: hoe hijsen we een gevallen bemanningslid weer aan boord? En dan gaan we op pad met Hervé als onze stuurman. Behendig loodst hij ons om of over rotsblokken heen. We moeten flink aan de bak: “Mettez plus de jus!” Dit wordt géén gezapig boottochtje. Na een half uurtje zijn we redelijk op elkaar ingespeeld en koersen we vol vertrouwen op de stroomversnellingen af. Het parcours is schitterend, prachtige bemoste rotsen, veel overscherende vogels en alleen het geluid van bruisend en kolkend water. De bewoonde wereld lijkt heel ver weg.
Dan doemt voor ons een heuse waterval op. Moeten we daar vanaf?! Oké, de Niagrafalls zijn het niet maar het ziet er evengoed spannend uit. Zeker als je als voorin de boot zit zónder de beschermende rug van een medepassagier voor je. Van wie kwam dit idee ook al weer? Driftig peddelend koersen we op de waterval af en schieten over de rand. Met een klap komen we neer; iedereen zit zowaar nog in de boot. Het adrenalineniveau kan niet hoger. Dit was een klasse 4 afdaling vertelt Hervé; de echte pro’s gaan tot klasse 6. Dat laten we deze keer maar even aan ons voorbij gaan. Maar een volgende keer gaat er zeker komen, we hebben de smaak te pakken.
