In de zomer maakten we een uitstapje naar de waterval bij Nolay: La cascade de la Tournée. Deze waterval staat bekend als een van de mooiste van de Bourgogne en wordt vergeleken met de watervallen in de Jura. De waterval stort zich langs het kalkmassief naar beneden. Tenminste … als er water is. Tijdens ons bezoek was de waterval volledig drooggevallen. Maar we laten ons niet zo makkelijk afschepen. Na een natte maand maart wagen we het er opnieuw op. We wandelen naar ‘le Bout du Monde’, oftewel naar het einde van de wereld. En dat in slechts 3,5 uur!
10 kilometer wandelen
We parkeren voorbij Vauchignon, aan het eind van een klein weggetje kom je bij een ruime parkeerplaats. Vanaf hier is het een paar honderd meter naar de waterval. Maar we bewaren hem voor het einde. Als je op de T-splitsing de andere kant oploopt, kun je grotten bekijken. Die zijn niet zo interessant. Het pad gaat verder en via een flinke klim kom je bovenaan het klif en kun je naar de bovenkant van de waterval toelopen. De wandelroute voert je echter in een wijde boog om de waterval heen en geleidelijker naar boven. Dat bespaart je de klauterpartij. De wandeling is zo’n 10 kilometer lang dus goed te doen in een ochtend of middag.
Eenmaal op het plateau verandert de omgeving totaal. Je loopt door een heel weids landschap, langs uitgestrekte akkers. Daarna duik je opnieuw het bos in en zigzag je terug naar het klif. Aan de rand van het klif heb je een prachtig uitzicht. Je ziet Nolay en verder weg de tweelingheuvels Mont Rome en Mont Rème, door de Romeinen vernoemd naar Romulus en Remus. Dit is trouwens geen geschikte wandeling voor kleine kinderen of mensen met hoogtevrees. Hoewel als je maar ver genoeg van de rand afblijft, heb je niets te vrezen.
Klimmen
We wanen ons aan het einde van de wereld, in de verste verte zijn er geen andere mensen te bekennen. Totdat we horen ‘J’arrive, attends-moi’. Waar komt dat vandaan? Voor ons ligt de afgrond. Toch weten we het zeker, we hebben het luid en duidelijk gehoord. We buigen ons nog iets verder over de rand… En dan zien we een helm verschijnen. Een bergbeklimmer klautert als een soort Spiderman langs de wand omhoog. 
Nu zien we ook de ogen waar de klimtouwen aan vastgemaakt kunnen worden. Het klif is natuurlijk een uitdaging voor klimmers. Dus als je wilt kun je hier een shortcut nemen en heerlijk abseilen. Dat doen wij niet, we volgen gewoon de route en dalen te voet af.
Wandelen naar de waterval
Bovenop het klif beginnen net de eerste bloemen ontluiken. De vegetatie is hier schraler en we zien soorten die we niet kennen. Ook de route terug is heel afwisselend, over mooie uitgesleten holle wegen lopen we door het bos. Beneden aangekomen lopen we naar de waterval. Hier zijn we niet alleen, op deze zondagmiddag maken veel families dit uitstapje. En niet voor niets want nu stroomt het water wél naar beneden. We kunnen deze wandeling ‘Au Bout du Monde’ aanraden; met of zonder water de moeite waard.
